 |
| Claude Monet, “Automne sur la Seine Argenteuil“ 1873 |
Het weer is slecht vanochtend. Donker.
Het is oktober en herfst. De zomer voorbij.
Alles herhaalt zich voor de zoveelste keer.
God herhaalt zich.
Tot vervelens toe.
Tot tot het einde der tijden,
En zelfs daar nog voorbij.
Na al die jaren kies ik een andere weg.
Niet ver van de eindstreep maak ik een radicale keuze.
Ik verruil het geneuzel voor de hulp vanuit mijn hart.
In de herfst van mijn leven met lef.
In de zon van oktober.
Een gevoel van de lente.
Mijn jeugd.
Maar buiten blijft het koud.
Kil, grijs en nat.
Niet alles kan veranderen.
God is nu eenmaal zoals hij is.
En ik ook, uiteindelijk.
Voor nog even zal ik spotten met alle leeftijd.
Voel ik trots om mijn keuze.
En de rest laat ik mooi als het is.
