Kramers herdefiniëring

Dylan in New York, lente van 1965, net terug van zijn Engelse tour, vlak voor de lancering van Higway 61.
Met zijn vrienden John Hammond jr. en Peter Yarrow.

Although I attended many Dylan concerts, and heard many of the songs again and again, the commitment with which he performed always gave them a new life. Sometimes I felt I was hearing and seeing a brand-new Bob Dylan. I was also seeing a brand-new me, for I had to remake myself from a mostly studio photographer to an I-can-shoot-anythinganywhere photographer who could make camera settings and change film in darkened theaters.

Citaat van Daniël Kramer (1932), fotograaf. Bladerend door een fotoboek. Bladerend door mijn geheugen. Willekeurig. Kramer volgde Dylan in de periode 1964-1965. Klassieke periode. Citaat van herkenning. Dylan heeft me ooit geholpen bij het herdefiniëren van mijzelf. Kramers foto’s herinneren me daar weer aan.

Nog een citaat:

Dylan is constantly looking for new things and new ideas, and when he finds them, he bends them into a shape that is uniquely his own.” 

Een beetje om je heen kijken en omvormen naar jezelf. Misschien doe ik dat ook wel in dit blog, probeer het althans, op mijn eigen level. Dat sowieso. Met mijn stukjes ga ik de Nobelprijs niet winnen. Maar ze helpen wel bij het scherper definiëren van mezelf. Dat houdt nooit op. Net als het Dylan-gevoel. Dat houdt ook nooit op. 

Dylan leest de krant. Net als mijn vader. Die las ook altijd de krant.

Dylan wijst de weg. Gaf een richting aan. Ook voor mij, ooit.