Het enige dat telt

Vuillard, “De tuin van vaucresson”, 1920

Het is wat het is

Het is onzin, zegt het verstand
Het is wat het is, zegt de liefde

Het is ongeluk, zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet, zegt de angst
Het is uitzichtloos, zegt het inzicht
Het is wat het is, zegt de liefde

Het is belachelijk, zegt de trots
Het is lichtzinnigheid, zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk, zegt de ervaring
Het is wat het is, zegt de liefde.

Gedicht van Erich Fried, vertaald door Remco Campert. Het gedicht werd voorgedragen in een tv-uitzending over belangrijke waarden verbonden aan de coronacrisis. Beter kan het niet verwoord. Meer hoef je niet te zeggen. Een eeuwig slotwoord. Het is wat het is!

Fried was een gelukkig kind van Joodse ouders in Wenen. Toen zijn vader na de Anschluss werd vermoord vluchtte hij met zijn moeder naar Londen. Alles werd anders. Uit zijn werk spreekt zijn eigen levenservaring: het gemis van een vaderland, het gevoel van bedreiging en het verlangen naar een verloren jeugd.

De coronacrisis maakt vergelijkbare dingen duidelijk: het gevoel van bedreiging, de confrontatie met de waarde van het leven, van ons eigen leven, gemaakte keuzes, illusies. Reflectie. Er bekruipt me een gevoel dat ik beter vervroegd met pensioen ga. Nog even. Anderen mogen het opnieuw opbouwen.

De waarde van de coronacrisis is vooral dat de waarden op zichzelf beter zichtbaar worden gemaakt. Niet meer, niet minder. Zoek het dicht bij jezelf, niet in grootse gedachten, nieuwe kaarthuizen. Die zullen altijd weer instorten, ook wanneer alles opnieuw is opgebouwd. En weer in zal storten.

Het is wat het is. Het is maar hoe je naar de situatie kijkt, meent Fried. We veranderen er niets aan. Het enige dat telt is de liefde. En het leven. Zo lang er liefde is willen we allemaal leven. Dat is het enige dat telt, in de grond van de zaak. Het enige dat mijn aandacht vraagt. Nog even!.