 |
| Ik zal naar je kijken vanuit mijn ooghoek, en jij zal niks zeggen… Woorden zijn de bron van alle misverstanden, zei de vos. Antoine de Saint-Exupery, Le Petit Prince |
Iedereen leeft in zijn eigen universum. Er gebeuren grote dingen in de wereld, maar ik ben vooral bezig met futiliteiten van mijn eigen leven. Ik herken dat bij mijn cliënten. De eigen kou weegt harder dan de opwarming, het klimaat. We kijken naar binnen. En daar zien we de dingen nooit zoals ze zijn, maar zoals getekend worden door ons verlangen en geheugen.
Iedereen leeft in zijn eigen universum waarin kleine dingen groot worden en grote dingen onbeduidend. Alles is relatief ten opzichte van het eigen ik. Uiteindelijk draait alles enkel en alleen om de doorleefde essentie van de eigen ervaring. Die je alleen zelf, in hetzelve kunt kennen. De rest is decor en omlijsting, buitenkant. Decadentie en aanstellerij. Komedie.
Iedereen leeft in zijn eigen universum. Eigenlijk zijn we allemaal planeten die niet bezocht kunnen worden, zegt de Kleine Prins. De onmogelijkheid van wezenlijk communiceren werpt ons terug op onze existentiële eenzaamheid. Wellicht is dat ook de reden van dit blog: de definitie van mijn eigen individuele versie van het zijn. Mijn zijn! Los van van alle komedie.
En van de liefde natuurlijk. Die laat ik even buiten beschouwing.
