 |
| Liv Tyler, door Matthew Brookes |
Schoonheid maakt me altijd een beetje verdrietig. Weemoedig liever. Ik weet ook niet waarom.
Uiterlijk is het meest publieke deel van onszelf. Het is het eerste wat de ander waarneemt. En dat heeft consequenties. Zeker voor vrouwen. Aantrekkelijke mensen zijn populairer, worden krijgen sneller hulp, vaker gelijk, komen makkelijker weg met slecht gedrag enzovoort. Dat kunnen we niet eerlijk vinden, maar dat doet niks af aan de geldingskracht.
Schoonheid geeft betekenis aan het leven. Je weet waarvoor je leeft zolang je kunt genieten van schoonheid. In de natuur, in de kunst, de schoonheid van de vrouw. Dat lijkt triviaal maar heeft een diepe evolutionaire betekenis. Het is meer dan seksuele selectie. Eerder een gevoel van onbereikbaarheid, het ongrijpbare. En daar schuilt dan waarschijnlijk het weemoedige, dat me gaande houdt.
Vandaag Liv Taylor. Omdat ze Arwen was.
 |
| Door Matthew Brookes |
