 |
| Weg naar de top. Mensen veranderen. Of worden ze zichzelf? |
En ik maar denken dat je het gevoel van eigen grootsheid op een gezonde manier kan beteugelen door voortdurend anderen op een voetstuk te plaatsen. Zoals ook Ivo Niehe. Het is niet afdoende gebleken.
Matthijs van Nieuwkerk wordt beticht van grensoverschrijdend gedrag. En hij leek zo aardig. Zelfde schooljaar. Veel herkenning. Maar toch, grensoverschrijdend gedrag!
Als mensen aan de top van de hiërarchie staan gaat het vaak mis. Als ze niet meer gecorrigeerd worden. Bazige huisvaders in gezinnen, bullebakken van directeuren, nu Matthijs, tot Vladimir toe. Je ziet het op alle niveaus. Als het gevoel dat je gecorrigeerd gaat worden weg is gaat het mis.
Veel mensen melden zich bij mij met een kort lontje. Vaak mannen. Vaak gaat het mis in huiselijke kring, waar ze zich de baas wanen. Waar gezinsleden angstig zijn. Op het werk kunnen ze zich vaak prima beheersen. Daar voelen ze nog wel het corrigerend mechanisme.
Je impulsen kunnen beheersen is de kern van onze beschaving. Gecorrigeerd (kunnen) worden. Je voortdurend bewustzijn van consequenties. Maar aan de top raak je de weg soms kwijt. Misschien ligt daar wel de winst van de huidige tijdsgeest, met de Metoo en cancelcultuur, waar je ook weer vraagtekens bij kunt stellen.
En misschien kunnen die mensen in de top er ook niet altijd alles aan doen. Het waren de omstandigheden, zouden ze kunnen zeggen. Maar dat zal niemand snappen. Het beste wat ze kunnen zeggen lijkt nog altijd sorry, of ze dat nu voelen of niet.
