 |
| B.C. Koekkoek, “Eikenbos”, 1876. Een paar mensen erin lijkt me niet zo erg. |
Ik zat in de auto na een bezoek aan mijn moeder. Op de radio was iemand aan het woord die zich “milieufanaticus” noemde. Hij zei dat wat hem betreft de mensheid niet snel genoeg van het toneel kon verdwijnen, pas dan zou de natuur kans krijgen zich te herstellen.
Een wonderbaarlijk standpunt!
Zo’n gedachte roept automatisch nieuwe vragen op. Wat moeten we met een herstelde natuur als wij mensen er niet meer zijn om die te waarderen? Maakt het nog uit als de biodiversiteit vermindert, diersoorten uitsterven, als er geen mensen meer zijn? Wat is de zin van het leven als wij mensen volledig zijn verdwenen? Als er niks en niemand meer is om ons te herinneren? Om überhaupt nog iets te herinneren?
Soms geven vragen meer inzicht dan antwoorden. Soms komt de ware wijsheid uit onzinnige gedachten.
