Een jaar of vijf geleden waren we drie dagen in Amersfoort. Op de laatste dag gingen we naar Spakenburg, dorpje aan de Zuiderzee, misschien was het wel de moeite waard. Het was mooi weer, gezellig, maar verder was er weinig te beleven of te zien. Wat me nog het meest is bijgebleven is de Hunkemöller winkel. Dat wil zeggen: de etalage, vol met dames in pyjama’s en badjassen. Het drukte me maar weer eens met de neus op het feit dat niet alles overal vanzelfsprekend is. Hoeveel genoegens mensen zich onnodig ontzeggen is verbazingwekkend. Hoewel, je weet nooit hoe ze het compenseren. Ook dat!
Toevallig, en zo kwam ik op dit thema, stuitte ik op een oud nieuwsbericht van een lokale website met als kop “Doutzen rijdt Spakenburg binnen”. Er was enige ophef geweest in het dorp over de vrachtwagen die pyjama’s en badjassen kwam leveren bij de lokale Hunkemöller. Voor Spakenburg kan geen aparte vrachtwagen rijden. Soms hou je het niet tegen, denk ik dan. Dit kun je ook niet tegenhouden. Het begint met een vrachtwagen, God weet waar het eindigt. Wat er straks allemaal in die vrachtwagen zit. Hoe het afloopt met Spakenburg. De SGP, enzovoort. God weet, God weet!
 |
| Doutzen rijdt Spakenburg binnen |
