 |
| Breitner, “Kinderen in het duin”, 1884-1886, 46,5 x 56,5 cm, olieverf op karton, Teylers Museum Haarlem |
George Hendrik Breitner schilderde kinderen altijd als kleurige lichtpuntjes, tekenen van hoop in een routineuze, alledaagse setting. Hier schildert hij twee meisjes in de duinen, met vlotte penseelstreken, zonder zich te bekommeren om details te bekommeren. Het oogt onaf, maar dat benadrukt de essentie. De compositie laat veel leeg, maar het gaat om de meisjes, zittend in het bleke zand, hoeden op tegen de zon, spelend met de handen in het zand. De bruine kleur van de kartonnen ondergrond speelt hier en daar prachtig door de verf heen. Sommige krijtlijnen van de eerste schetsmatige opzet zijn nog zichtbaar. Aannemelijk is dat Breitner de studie ter plekke in de duinen heeft gemaakt.
Het schilderijtje hangt nu in het Teylers Museum, gelukkig, maar werd eigenlijk niet gemaakt om tentoon te stellen. Breitner wilde de schets later uitwerken tot een groot schilderij. Toen zijn vriend Willem Witsen een bezoek aan diens atelier bracht, vertelde Breitner hem dat hij van zo'n twintig studies van plan was "daar 'n groot ding van te maken" Voor dit blog en in deze internettijd maakt dat gelukkig niet uit. De grote van een schilderij is de enige unieke ervaring waarvoor je nog naar het museum moet. Hier volstaat het om in de maten de komma te verwijderen. Allez, en dan delen door twee, niet overdrijven. Ik stel me de vraag of dat de beleving doet veranderen! Het gevoel van abstractie, dat de schilder moet hebben herkend.
