Labels

maandag 3 mei 2021

Vreedenburgh en de eeuwige rust

 
Amsterdams stadsgezicht (brug over de Oudezijds Achterburgwal)

Cornelis Vreedenburgh (Woerden 1880 - Laren 1946) is een van mijn lievelingsschilders, in mijn ogen meer impressionist dan Larense Scholer. Hij was al jong bevriend met plaatsgenoot Leo Gestel. Begonnen als huisschilder maakte hij vanaf 1904 van zijn hobby zijn beroep, wat hem niet slecht afging. Zelfs de koninklijke familie kocht werk van hem. Ook  kende hij Jan Grönloh, alias Nescio, hetgeen nog meer voor hem pleit. En toch is hij schier vergeten, een aantal liefhebbers daargelaten. In 2000 was er nog wel een tentoonstelling in Woerden, en een catalogus met voorwoord van Saskia de Bodt, maar Breitner en Israëls kan hij niet bijhouden. In zijn veelzijdigheid doet hij weinig voor ze onder, durf ik zeggen. Misschien dat hij een beetje teveel op Nescio heeft geleken. Beide leden ze aan de tijdelijkheid der dingen. Slechts af en toe werd de eeuwigheid ervaren, en de rust die ze zochten gevonden.

Dit jaar kom ik nog al eens weer in Kortenhoef en sta dan op 't kerkhofje opzij van de kerk en kijk over 't land naar den rand van het Gooi en den toren van Hilversum. Een laatste klaproosje ging verleden week heen en weer op een zuchtje wind. In 't kromme pereboompje kregen de peertjes al wat kleur Het is dan weer het begin van de eeuw. Het leven heeft mij Goddank, bijna niets geleerd. ‘Het leven heeft me veel geleerd’ zegt de oue sok. (Nescio, 1943)


Aangemeerde boot in een gracht te Amsterdam

Het schuurstoepje

Aangemeerde zeilboot

Sluis bij de Woerdense Verlaat

Gezicht op een plas met een boot

Boerderij aan het water met afgemeerde tjalk

Tjalken in Hattum

Gezicht op de Nieuwe Markt vanaf de Geldersekade

Bloemenpracht