 |
| Jan Sluijters, “Portret van Greet van Cooten”, 1910, Singer Laren |
Jan Sluijters (1881-1957) schilderde in vele stijlen. Hij maakte landschappen, stadsgezichten en vooral ook veel portretten. Leo Gestel was zijn vriend. Ze zochten naar de ziel, een laag onder de laag, die overal was te vinden. Vooral in de vrouwen!
In 1909 leerde Sluijters Greet van Cooten kennen en verliet zijn eerste vrouw Bertha Langerhorst, met wie hij een dochter had. Maar Greet was de liefde van zijn leven. Vaak zou hij haar portretteren. Levenslang zou hij haar aanbidden.
Het mooie van de portretten die Sluijters maakte, niet alleen die van Greet, is dat je wordt aangezet na te denken over wat er in de vrouwen omgaat. Probeer het maar. Dat gaat vanzelf en intrigeert. En zo hoort het ook! Dat heet kunst!
De vrouwen die Jan Sluijters portretteerde hebben vaak iets droevigs. Ik meen dat de kunnen zien. Daar zitten verhalen achter. Zouden ze ook aan Sluijters hun verhalen hebben verteld? Of zag hij het ook zo wel! Een schilder is een schilder!
Sluijters zag het in elk geval, zonder twijfel. Net als ik. Of zijn het vooral de ogen van de kunstenaar die ik zie. Ogen die de modellen een beetje dichter bij hun gevoel brachten. Het zijn de ogen van de kunstenaar. Zulke ogen wil ik ook!
