 |
| Elizabeth Taylor in Beau Brummel, 1954 (courtesy Klimbim) |
Als je mijn vader vroeg wie de mooiste vrouw op aarde was noemde hij naast Sophia Loren steevast Elizabeth Taylor. Op 27 februari schreef ik deze zin al andersom. Om het compleet te maken ook Elizabeth Taylor dan maar. Elizabeth wel te verstaan. Nooit heb ik hem Liz horen zeggen. Daarvoor was ze veel te ver weg.
Ik herinner me dat ik als jonge jongen, ik schat ergens tussen de tien en twaalf, rond kerstmis “Beau Brummel” zag, op televisie. Ook “Cleopatra” heb ik gezien, samen met mijn vader. Ik had toen nog geen idee hoe mijn vader naar die films keek. Ik denk een beetje zoals ik met mijn kinderen naar de Zorro-films heb gekeken, met Catharina Jones.
Op verjaardagsfeestjes hoorde ik mijn vader ook Elizabeth Taylor nomen. Ik zie ook een beetje terug hoe mijn moeder wilde zijn. Het schoonheidsideaal uit de jaren zestig. Ieder tijdsvak heeft haar schoonheidskoninginnen nodig. En anders ik wel. Ze maken het leven een stuk beter draaglijk. Wanneer je ook leeft, hoe oud je ook bent. Hoe onbereikbaar ze ook zijn.
