 |
| Mary Cassatt, “Het boottochtje”, 1893-1894 |
Ik loop op het trottoir. Trage pas. Een moeder met haar dochtertje, een kleutermeisje nog, lopen voor me. Waar gehoord:
"We hebben van de juffrouw kruisje geleerd".
"Zo, en hoe gaat dat dan?".
Het meisje slaat een groot kruis met haar linkerhand, van boven naar beneden, heel juist, en dan van de rechterschouder naar de linker.
"Zozo", zegt de moeder, "maar moet dat niet met de andere hand? En andersom?".
"Nee. Zó heeft de juffrouw het gezegd".
Ze slaan af naar rechts en verdwijnen uit mijn zicht.
Mooi toch, hoe kinderen een natuurlijke autoriteit aan hun leekracht toekennen. Ik glimlach even. Ik ben niet zo van de natuurlijke autoriteit, maar op die leeftijd is het aandoenlijk. Goed ook dat het over gaat. Bij sommigen tenminste.
