Fernando Botero, “casa de Maria Pintuco, 2001, San Antonio Museum of Art |
De eerste keer dat ik kennis maakte met het werk van Fernando Botero (Medellin, 1932) was op vakantie in Italië, toen ik op het marktplein van een klein dorpje plotseling stuitte op enkele van zijn enorme beelden. Het trok me meteen uit de werkelijkheid en dan weet je meteen ook dat je met echte kunst van doen hebt. Andere kunst ook. De onverwachte bijzondere ontmoeting was was een heuse ervaring.
Botero beeldt doorgaans dikke mensen af. Toen hem eens gevraagd werd waarom hij vooral dikke mensen schilderde zei hij: “ik zie ze niet noodzakelijk als dik, maar als ze het zijn gaat het mij niet om het karikaturale, maar eerder om de sensualiteit van de vormen. Het heeft te maken met de omgeving in Columbia waar ik ben opgegroeid. Kunst was daar zeldzaam, museums bestonden niet, dus toen ik met schilderen begon zocht ik in mijn nabijheid naar een soort van weelderige schoonheid die me uit de grauwheid van het keven van alle dag haalde. En dan was dit waar het op uitkwam”.
Op zijn website schrijft Botero het volgende over zijn kunst: “Ik vind het belangrijk om iets te creëren op basis van geheel vrije, imaginaire en innovatieve waarden. Het Is geen kwestie van het scheppen van de soort schoonheid die past binnen de klassieke canons. Het doel is eerder om een niveau te bereiken waarop het mogelijk blijkt te verbazen en verbaasd te worden. Het gaat erom iets te vinden, temidden van het banale en perverse, dat rust en evenwicht uitstraalt”.
Toen ik deze quote las snapte ik ineens beter waar het werk van Botero om draait. Ik snapte beter waar het in de kunst om draait. Het gaat erom de kijker ergens op een onvermoed plekje te raken, te verrassen, even uit de dagelijkse realiteit te trekken, voor even te verheffen, zo je wilt. Dat was wat gebeurde op die vakantie in Italië.
Op deze pagina enkele werken. Botero’s eigen woorden in gedachtig moet helder zijn wat hij bedoelt. Bij lang kijken zie je steeds meer gelaagdheden, en iedereen andere, dat kan niet missen.
The Garden Club |
The Orchestra |
The Warlord |
The Family |