 |
| Fragonard, “La Liseuse”, 1770-1772 |
Vroeger wist in in elke stad waar de antiquariaten zich bevonden. Ik weet nog steeds waar ze zaten. De meeste zijn weg, weggevaagd door het internet. Uit gewoonte loop ik nog steeds een Bruna binnen, of als ik geluk heb een grotere boekhandel, maar de charme is eraf. Hoe groot ook het assortiment, het is alles niks, allemaal aanbod op basis van de sterrenrecenties uit de krant en besprekingen op de televisie. De eigen signatuur van de boekwinkel is weg.
Op DWDD worden maandelijks nieuwe boeken besproken die je gelezen moet hebben. Waarom zou je nog nieuwe boeken kopen? Er zijn er al zo veel, meer dan je ooit kunt lezen. De oude zijn niet slechter dan de nieuwe, meestal beter. Er zijn zo vreselijk veel boeken op de wereld die ongelezen blijven, of hooguit eenmaal gelezen zijn. In onze eigen boekenkast, maar ook bij anderen. Kijk eens op Marktplaats, Boekwinkeltjes op andere sites. Een bodemloze boekenzee van klassiekers en vergeten meesterwerken, kunstboeken, geschiedenis, gelezen en opgeborgen, tot het onwaarschijnlijke moment dat iemand het stof er weer af blaast. Voor een habbekrats mag je ze hebben.
Op het internet zoeken is anders dan snuffelen in een stoffige winkel. In antiquariaten ben je aan het toeval overgeleverd, aan wat er staat, wat ik altijd heerlijk vond, want het toeval bracht altijd mooie verrassingen. Een geluksgevoel. Op internet zoek je gerichter. Als je geduld hebt is alles te vinden. Ontelbare boeken. Allemaal zijn ze ooit door iemand geschreven en gelezen door weinigen of velen. Het gros is vergeten, weggedaan door nabestaanden die ze niet meer willen hebben, na een overlijden of een gang naar het verpleeghuis. En met elke persoonlijke bibliotheek die zo het internet binnenstroomt verdwijnt weer een stukje van iemands persoonlijkheid. Soms vind ik nog een aantekening, in de kantlijn. Alles in de kantlijn.
Ik heb ruim 2000 boeken, meer kan ik niet huizen. Bijna evenveel bandjes zijn er in de afgelopen decennia al uit mijn collectie verdwenen, vooral omdat er meer bij kwamen dan er bij konden, soms voor een betere vertaling of een mooiere uitgave. Ik heb inmiddels een collectie met vrijwel uitsluitend prachtige uitgaven. Goed nog voor de verkoop. De rommel is weg. Vraag is wat er mee gaat gebeuren straks. Wie zal erom malen. Behalve ik dan, vanuit mijn graf.
