 |
| Harald Slott-Møller, “Primavera” of wat ik er zelf van maak, 1901 |
Mulisch is de grootste Nederlandstalige romancier. Laat ik dat vandaag besluiten. Mulisch die aan een roman begon zonder te weten hoe die zou eindigen. Een boek dat zichzelf schrijft. En vervolgens is het aan mij, met mijn lezerstalent, dat niet vastgesteld kan worden.
Niet de schrijver, de lezer moet fantasie hebben. De lezer is niet de toeschouwer van een toneelstuk, maar de akteur die alle rollen uitbeeldt. De lectuur is zijn hoogst eigen creatie. De schrijver levert tekst maar een artistiek werkstuk wordt het pas door het talent van de lezer.
Ik prijs zijn bescheidenheid. Diep van binnen moet er iets op de loer liggen dat maakt dat ik als lezer verslingerd raak aan een schrijver als Mulisch. Hoezeer we als personen ook lijken te verschillen. En dat heb ik wel vaker. Geen een die op me lijkt, wat ook weer bijzonder is.
