 |
| Kees Scherer, Parijs, jaren vijftig |
Ik lees op het moment Irvin D. Yalom, de therapeut met de filosofische insteek. Ik mag dat wel. Hij heeft het over Epicurus en het concept van ataraxia: het idee dat je geluk en zielenrust niet verwerft door logisch denken, zoals Plato propageert, maar eenvoudigweg door het elimineren van angst of zorgen. Yalom gebruikt dat in zijn therapieën. Ataraxia als uitgangspunt bij het maken van keuzes, grote en kleine. Iedereen snakt naar rust. Ik ook.
En toch weet ik het niet. Mensen met kinderen hebben dubbel zorgen. Je zou zeggen dat mensen zonder kinderen makkelijker de staat van ataraxia weten te bereiken dan mensen zonder kinderen. Maar ik weet niet of ze gelukkiger zijn. Ze moeten ook iets missen, naar mijn idee. Soms werkt het, die ataraxia, maar niet als allesverlammend principe. Misschien moest ik ook maar filosoof worden. Maar ook daar wordt ik niet gelukkig van, ben ik bang.
