 |
| Gisele Bündchen door Pablo Roversi |
Ik heb altijd zoveel mogelijk stil gehouden dat ik schreef, want ik heb mijn leven lang op een kantoor gezeten en als ze in zulke kringen merken, dat je zulke neigingen hebt, denken ze alleen maar, dat je niet deugt voor je werk.
(Nescio)
Ik hang mijn schrijverijtjes niet aan de grote klok. Doe ik daar goed aan?
Soms weet ik niet wat ik wil. Wil ik gelezen worden of niet. Ik heb lemma’s voor een online encyclopedie geschreven die door niet meer dan één of twee mensen per dag gelezen worden en vaak zijn dat ook nog bewerkers. Niemand maakt het wat uit. Waarschijnlijk doe ik het vooral voor mezelf. Het is gewoon een beetje therapie, denk ik. Wat in de therapiekamer wordt gezegd gaat ook niet naar buiten, en toch helpt het. Zeker met zo’n mooie foto erbij.
