 |
| Sandra Kuck, 2020 |
And the sands on the shoreline will be shaking
Then the tide will sound
And the wind will pound
And the morning will be breaking
Vroeger zong ik allerhande popliedjes mee zonder altijd de tekst goed te kennen, of zelf te begrijpen. Toch konden die teksten je soms diep raken, al is het maar door flarden van zinnen. Je hoofd vult het wel aan of verder in. Zo werkt het uiteindelijk ook met gedichten. Ooit moesten we op school Iris van Jacques Perk bijna woord voor woord analyseren. Dat helpt niet. Leraren Nederlands helpen nooit. Maar dat wisten we al. Ik voel een lijntje met Dylan, waar dat zeker fout zou zijn gerekend.
Want diep in zee, splijt de bedding in twee
Als mijn kus de golven doet gloren...
En de aarde is gekloofd en het lokkige hoofd
Van Zefier doemt lachend naar voren
