 |
| Jordi Diaz Alama: “Ophelia” |
De stelling
Dat ik dit
Wat ik nooit heb bedacht,
Maar dat wat bedacht
Zichzelf heeft geschreven
Heeft ooit
In trots
Mijn geweten verzacht,
Waarover alles wat ik voel
Op het volgende wacht,
Tot de woorden geregen
Wat ik nooit heb gedacht.
