 |
Félix Vallotton, “Gabriele Vallotton knielt op de sofa voor een spiegel
in het atelier van de kunstenaar, Rue des Belles-Feuilles”, 55,5 x 46,5 cm, 1905
|
|
We hadden aan tafel het over het politieke theater, de formatie, ministers die vertrekken en alles wat nog meer. Alles is berekening. “Macht is toch een lelijk ding”, hoor ik mijn vrouw zeggen. En dat is de spijker op zijn kop. Niet alleen in de politiek, maar met alles in het leven. En als je het zelf misschien wat minder hebt, dat kan door ervaring zo lopen, dan krijg je er altijd wel mee te maken. Overal. Op het werk, onder vrienden. Ik denk aan Nietzsche, de wil tot macht als centraal levensbeginsel, als een middel om te overleven. En het is nooit genoeg. Lang geleden dat ik Nietzsche las, maar ineens weet ik het weer. Voel ik me weer een beetje de verheffing van het inzicht, een beetje Übermensch. Maar veel helpen doet het allemaal niet.
