 |
| Renoir, “Baigneuse se coiffant”, 92,4 x 74 cm, 1893, National Gallery of Art, Washington |
De stijl van Renoir veranderde nadat hij in 1881 Italië bezocht. Hij bestudeerde de renaissancistische schilderkunst Titiaan en Raphael, maar ook de klassieke beeldhouwkunst. “Beeldhouwers zijn de gelukkigen”, schreef hij later, “vooral als ze de puurheid van vorm weten te benaderen die het kunstwerk doet samenvallen met de omgeving, als een boom in de natuur”. De mythologische figuur van Venus ging een soort van ideaalbeeld vormen dat weerspiegelde in veel van zijn latere werken. In Aline, Gabrielle.
Renoir is hors categorie. Het naakt is bijzaak. Aline Charigot valt als een klassieke godin volledig samen met haar omgeving in een bijna buitenaards kleurenpalet op een wijze die door alle modernisten uit de twintigste eeuw nooit is geëvenaard. Ik kan dit niet overdrijven. Pathetiek is niet aan de orde. Ik kijk naar het schilderij en voel als Proust hoe ik het heden overstijg. Ik ruik spek in de pan bij de buurvrouw. Ik zie mijn vader driftig soppen. En ik land weer met mijn benen op de grond. Wat maar het beste is.
