Pluk de rozen zolang als het kan,
Vroeger tijden vervliegen zacht,
Waardoor dezelfde bloem die heden lacht,
Morgen sterven zal.
Elke vrouw is verbonden met schoonheid, maar ook met vergankelijkheid, het verwelken van een bloem. Ik kijk naar Marilyn en als altijd intrigeert ze mij. Coetzee stelt zich in Elizabeth Costello de vraag of vrouwen die kinderloos zijn gebleven iets essentieels hebben gemist in het leven. Dragers van nieuw leven. De enige zin is te vinden in cycli. Maar wij kunnen dat niet weten. Net zoals ook Marilyn, die het ook niet wist. Net zoals ik het nooit ook zal weten. Coetzee het niet wist.
