 |
| Zelfportret, kort na zijn aankomst in Parijs, circa 1926 |
Geer van Velde (Lisse, 1898 - Cachan, 1977) begon net als zijn broer Bram als huis- en decoratieschilder. Hun werkgever herkende hun talent en verschafte ze een studiebeurs, waarmee ze midden jaren twintig naar Parijs trokken om hun artistieke ambities te verwezenlijken. Beide broers lieten zich aanvankelijk beïnvloeden door het fauvisme en vooral het expressionisme, maar vanaf 1938, toen hij zich in het Zuid-Franse Cagnes-sur-Mer vestigde, zou Geer de figuratieve schilderkunst geheel vaarwel zeggen en zich radicaal toeleggen op de abstracte kunst. Hij ontwikkelde een geheel eigen beeldtaal,
geconcentreerd rond de uitdrukking van het licht, een kenmerkend teruggehouden kleurgebruik met matte tinten. Waargenomen vormen, evenals het licht en de ruimte daaromheen, zet hij om in een uitgewogen spel van lijnen en overwegend geometrische vlakken in tere, subtiele kleurstellingen. Hij beschouwde zijn schilderijen als een universum, het ging hem, naar eigen zeggen, altijd om de uiterste eenvoud, voortdurend zocht hij naar de meest gebalanceerde ordening.
In het buitenland werd Geer van Velde, net als zijn broer Bram, alom gezien als een kunstenaar van het hoogste echelon, vergeleken zelfs met Braque en Matisse. Hij verkeerde in vooraanstaande kunstenaarskringen en was nauw bevriend met Samuel Beckett, die een succesvolle expositie in Londen voor hem regelde. In een dik boek over kunstenaars in Parijs 1900-1960 is hij de enige Nederlander die wordt besproken. Merkwaardig is dan ook dat zijn naam in zijn geboorteland volstrekt onbekend bleef. Pas in 1971 waren hier voor het eerst enkele van zijn schilderijen te zien. Tot op de dag van vandaag is zijn werk in Nederland alleen nog bij relatieve insiders bekend, en dan vaak ook nog in de zucht van het meer toegankelijke oeuvre van zijn broer Bram. Een beetje schande. Misschien moet ik toch het lemma op Wikipedia maar eens schrijven. Dat wordt wel tijd. We zien wel. Alvast hier dan maar.
