Soms ben ik weer kind.
Ik kocht een eerste druk van Nescio’s beroemde boek. Zonder kaft. Zie hier. Een facsimile had ik al. Idee was het boekje opnieuw in te binden en de kaft van de facsimile daarbijals omslag te gebruiken. Maar het ging niet. Niet zonder schade aan te richten.
Uiteindelijk loste ik het op met een overslagdoos.
En zie. Dat heb ik mooi gedaan. Ik voelde me weer tien, in de klas bij meester Jansen, en ik had een mannetje gekleid. Het mooiste mannetje van de klas. Het mocht nog niet meteen mee naar huis, maar trots vertelde ik mijn ouders dat het mooiste mannetje van de klas had gekleid. Ik was trots. Zoals ik dat ook nu even voelde. Dat zijn toch de momenten waar het om gaat.
