Tijs Goldschmidt selecterde enige jaren geleden vijftig foto’s uit het fotoarchief Spaarnestad. Centraal schema was schaamte. Bovenstaande foto van straatfotograaf Toon Vrenegoor prijkt op de omslag. Een boeren stelletje voor een schuurdeur. Zijn hand tilt haar rok omhoog, die van haar probeert het te verhinderen. Hij kijkt lacherig in de camera, zij beschaamd naar omlaag. Tenminste, zo lijkt het.
Ik vraag me af wat Goldschmidt gevoeld moet hebben toen hij de foto nam. Of wat hij gezegd heeft. Zou het afgesproken zijn? Met die jongen alleen? Niet met allebei lijkt me. Toevallig betrapt lijkt me ook niet waarschijnlijk. En hoe zou het tafereel af zijn gelopen? Ging Vrenegoor gewoon weer naar huis? Merkwaardige foto. Ongemakkelijk. Ook voor mij, als toeschouwer. Je wilt er niet naar kijken, niet laten zien dat het je aandacht trekt. En toch kan ik mijn ogen er niet vanaf houden.
De mens zit merkwaardig in elkaar. Schaamte… Beschaving is een flinterdun laagje.
