Je kunt niet continu met je neus in de boeken zitten. Of stukjes schrijven.
Ik keek vanavond met mijn vrouw naar de film “The Age of Adeline”. Over een mooie jonge vrouw die op gegeven moment niet meer ouder wordt. Voor de tweede keer. Bij films is het net als met het herlezen van een goed boek: steeds vaker kom je tot de ontdekking dat je beter kunt herhalen. Misschien is dat wel het geheim van ouder worden. En van “The Age of Adeline”, waar ik wellicht meer diepgang in zoek dan bedoeld is. Mooie film. Wat goed is mag zich herhalen. Soms denk ik dat ik amper ben veranderd.
“Ik zou ook wel eens een paar jaar niet ouder willen worden”, zei ik tegen mijn vrouw. “Ik ook”, antwoordde ze, en vroeg wie de actrice was. Tijdens de reclame zocht ik op “Age of Adeline” en kwam bij Blake Levely, en met een vluchtige blik zag ik Wikipedia melding maken van een rol als Serena. “Het is Serena”, zei ik, die we kenden van “A Handmaid’s Tale”. En even geloofden we het ook. Maar tijdens een volgens reclameblok echter werd ik door mijn vrouw gecorrigeerd, als zo vaak. Ik had weer niet goed gekeken. De echte Serena werd gespeeld door Yvonne Strahovski.
Dat krijg je als je niet ouder wordt. Hou ze maar eens uit elkaar.
