Nieuwe boeken. Bijna vakantie. Kerstmis.
Ik ben trots op mijn boeken, alsof mijn boeken een verlengstuk van mijn denken. Een uitdrukking van wie ik ben. Van wie ik wil zijn. Aan Revolusi ben ik begonnen op de dag van de slavernij excuses. Freud kocht ik vorige week voor minder dat het avondje uit eten met oud-collega’s.
Zo verlees ik mijn leven. Straks gaan al die boeken waar ik zo trots op ben naar een opkoper, vrees ik. En zal mijn leven met mijn boeken verdwijnen. Zoals ik zal verdwijnen. Zoals iedereen zal verdwijnen. Bijna iedereen.
En daarom maar een fotootje. Omwille van het moment. Omwille van mezelf. Omdat het goed is zo. Zo lang het duurt, zijn de boeken van mij. Is de kennis van mij. Ben ik trots op mijn diepe inzichten. En ben ik blij dat ik vakantie heb.
