Onder elkaar hadden we het over voetbal, of over vroeger, hoe jong we ook waren. En over mooie vrouwen natuurlijk. De mooiste kwamen uit Italië, of Zweden, waar ze allemaal blond waren, hetgeen later niet waar bleek. De minst mooie uit België, wat ook niet waar was. Uit Polen dan? Daar wonen niet de mooiste, vonden we. En lelijke vrouwen hadden weinig recht van leven, zo praten we toen, met wat biertjes op in de kantine. Nu mag je dat niet meer zeggen, en doen we dat ook niet meer.
Maar er zijn altijd uitzonderingen, nuances, correcties, soms vervelend, soms ook weer fijn. Er zijn ook mooie Poolse dames natuurlijk. Dat moest ik even denken toen ik de foto’s zag van Beate Tyszkiewicz, een filmster uit de jaren zestig. Ze speelde in een Belgische film naar een boek van Johans Daisne, die ik nooit gelezen heb, en in de verfilming van Boleslaw Prus’ magistrale roman “De pop”, die ik wel gelezen heb. Doe met de informatie wat je wilt. Het gaat uiteindelijk om de foto’s. En een Poolse dame die zo prachtig is. Alles kan, in deze wereld.