 |
| Helmut Newton: Viviane F., Hotel Volney, New York. Vogue 1972. |
Helmut Newton was een verhalenverteller, de grootste wellicht van onze tijd. Zijn foto’s hebben een sterk narratieve kwaliteit, die versterkt wordt door subtiele details en een afgewogen weldoordachte compositie. Mooier kan niemand het zeggen.
Newtons foto’s van Viviane Fauny (Nimes, 1944), bijna een halve eeuw geleden gemaakt in Hotel Volney te New York, zijn prachtig in hun irrelevante bekoring. Er wordt gespeeld met mijn verbeeldingskracht. Een open verhaal, zonder einde. Ik zie een stijlvolle, mooie, intelligente vrouw in gedachten. De details dringen in de intimiteit van het moment. De telefoon op het bed. Heeft ze net iemand gebeld? Of wacht ze op een telefoontje. ik zie het tasje en de lange leren handschoenen. Gaat ze weg of is ze net weer thuis? Krant, televisie. Is het vroeg in ochtend, laat in de avond? Net uitgekleed of op het punt om zich aan te kleden? Ik maak een verhaal in mijn hoofd, zonder het op te schrijven. Elke blik op de foto blijft uniek.
En nog een foto van Viviane, in hetzelfde hotel, nu in de badkamer. Met een glas champagne en de grote fles binnen handbereik. De juwelen boven de wastafel. Tevoren of erna? Is ze alleen? Wat is er te vieren? Ze kijkt om, naar zichzelf. Wat zie ik in haar blik?
Eenvoudige vragen intrigeren het meest, in de eenvoud van de foto’s van Newton. In de verleiding schuilt de kracht van de vrouw. Voldoende voor een sterk verhaal. Voor de juiste verhoudingen. Ingewikkelder hoeft het leven niet te zijn. Mooiers heeft niemand te bieden.
Newtons foto’s van Viviane Fauny (Nimes, 1944), bijna een halve eeuw geleden gemaakt in Hotel Volney te New York, zijn prachtig in hun irrelevante bekoring. Er wordt gespeeld met mijn verbeeldingskracht. Een open verhaal, zonder einde. Ik zie een stijlvolle, mooie, intelligente vrouw in gedachten. De details dringen in de intimiteit van het moment. De telefoon op het bed. Heeft ze net iemand gebeld? Of wacht ze op een telefoontje. ik zie het tasje en de lange leren handschoenen. Gaat ze weg of is ze net weer thuis? Krant, televisie. Is het vroeg in ochtend, laat in de avond? Net uitgekleed of op het punt om zich aan te kleden? Ik maak een verhaal in mijn hoofd, zonder het op te schrijven. Elke blik op de foto blijft uniek.
En nog een foto van Viviane, in hetzelfde hotel, nu in de badkamer. Met een glas champagne en de grote fles binnen handbereik. De juwelen boven de wastafel. Tevoren of erna? Is ze alleen? Wat is er te vieren? Ze kijkt om, naar zichzelf. Wat zie ik in haar blik?
Eenvoudige vragen intrigeren het meest, in de eenvoud van de foto’s van Newton. In de verleiding schuilt de kracht van de vrouw. Voldoende voor een sterk verhaal. Voor de juiste verhoudingen. Ingewikkelder hoeft het leven niet te zijn. Mooiers heeft niemand te bieden.
 |
| Viviane F, 1972, Hotel Volney, Vogue. |
