 |
| Nijmegen 2005, met Donjon |
In 2005 reed ik toevallig door Nijmegen en werd gegrepen door de aanblik van een replica van de Donjon die tijdelijk was opgericht op de Valkhof ter ere van het 2000 jarig bestaan van de stad. Als een trotse heraut verkondigde het bouwwerk een ontzagwekkende historie aan de skyline. Ik voelde het verleden herrezen, een geschiedenis die ik maar half en half kende, maar die ik helemaal voelde vanuit de auto bij de majestueuze aanblik van de hooggelegen toren aan de rivier. Even meende ik dat het echt was, even voelde ik weer waarom ik op de lagere school al geschiedenis wilde studeren. In de tijd van Floris, en al die boeken uit de bibliotheek. Het gevoel dat het verleden bestaan heeft.
Ik was weer in Nijmegen en liep over het Valkhofterrein. Lang is er gelobbyd om de Donjon definitief te herbouwen, maar uiteindelijk ging het niet door. Ook het slopen van de Valkhofburcht en de Donjon in 1795 behoorde tot de geschiedenis van de plek, las ik ergens, het zou een uiting zijn geweest van democratisering en het afwijzen van feodale structuren. Mensen die dat roepen snappen niks van geschiedenis. Geschiedenis moet je voelen. Ik liep over het Valkhofterrein en voelde niks, geen verbinding. Alleen spijt over de sloop in 1795, toen ook niemand iets voelde van de historie en alleen maar dacht aan stenen. Wat dat betreft is er niks veranderd.
 |
| Jan van Goyen, “Gezicht op de Valckhof”, 1641 |
