 |
Francisco Goya, “Heilige Justa en Rufina”, 1817,kathedraal Sevilla, waar ik was, waar ik stil werd |
Nog een keer Dostojevski dan maar, uit “De droom van een belachelijk mens”. Omdat er meer Jezus Christus in mij schuilt dan ik wil geloven:
Vaak kon ik niet naar de ondergaande zon kijken zonder een traan te laten. Ik heb gezien en weet dat mensen mooi en gelukkig kunnen zijn tijdens hun leven op aarde. Ik wil en kan niet geloven dat het kwaad de normale toestand van de mensheid is. Laten we aannemen dat het paradijs nooit zal plaatsvinden - ik begrijp dat, en toch blijf ik preken. Het is zo een eenvoudig: in één dag, in één uur kan het allemaal geregeld zijn! Het gaat erom van anderen te houden zoals je van jezelf houdt, dat is het belangrijkste; daarbuiten hebben we niets nodig. Het is al talloos veel keren gezegd, maar toch is het nog niet in ons leven verankerd.
