Ik ben een tolerant iemand. Als ik naar “De slimste mens” kijk kan ik Maarten van Rossum met een glimlach gedogen. Ooit heb ik ook wel met enig plezier naar de Van Rossums gekeken. Niet voor de inhoud, maar voor het amusement. Omwille van de verbazing, dat intelligente eigengereide mensen zich hiervoor laten lenen. Maarten is verworden tot een karikatuur van zichzelf en trekt zijn broer en zus erin mee.
Sis moet het begrepen hebben. Toen het te laat was. Het ging bij Maarten allang niet meer om de inhoud. En dus ook niet bij de Van Rossums. De oude foto van Sis doet me denken aan Voskuil, Bij nader inzien. Laat zien dat die aardige Sis, in al haar norsigheid, anders is dan hoe ze werd gepresenteerd. Opeens voel ik spijt dat ze overleden is. Meen ik haar beter te begrijpen. Zoals je de dingen meestal pas begrijpt als het te laat is.
