 |
| Jean Seberg en Mylène Demongeot in “Bonjour tristesse”, 1958 |
Soms roept een foto een bijzonder gevoel op. Op de middelbare school las ik “Bonjour tristesse”. Net als “Le diable aux corps”. Ik las ze met de passie die past bij de leeftijd. Ik hoorde Kluun op de radio beweren dat het plezier in lezen er op de middelbare school wordt uitgeramd, maar dat is niet waar. Het ligt niet aan de boeken.
Literatuur sensibiliseert, is een training in empathie, maakt ons betere mensen. Aftreksels als young adult boeken en thrillers doen dat veel minder.
De foto is bijzonder. Ik herken er iets van Helmut Newton in. Ik herken iets van de leeshonger uit mijn adolescententijd. Ik zie de levens voorbijgaan. Seberg stapte er zelf uit, nu is ook Demongeot overleden. Zo stuitte ik op de foto.
Maar ik ben er nog. Ik moet nog maar even blijven, vind ik. Er valt nog zo veel te lezen. Een halve eeuw is verre van genoeg.
