 |
| Laurel & Hardy |
De ‘dikke en de dunne’ waren een begrip in mijn kinderjaren. Ze waren vaak te zien op televisie, het was leuk en niet meer dan dat. Nu is het vooral iets wat bij mijn kindertijd hoorde. Korte filmpjes van toen ongeveer vijfendertig-veertig jaar oud.
Als ik nu denk aan vijfendertig-veertigjaar geleden kan ik het bijna niet geloven. Dan zit ik in de jaren tachtig, ruim nig verder van de tijd toen ik naar Laurel & Hardy keek. Het is vreemd gesteld met de tijdsbeleving. Hoe kijken mijn kinderen eigenlijk naar de jaren tachtig? Naar mensen van mijn leeftijd?
Mijn kinderen weten amper nog wie Laurel & Hardy waren. Hun komische avonturen worden zelden meer vertoond, op YouTube zelden nog gezocht. Nog eens vijfendertig-veertig jaar en ze zijn helemaal vergeten. Met mij zullen ze definitief verdwijnen. Honderd worden is weinigen gegeven.
En dan nog een vijfendertig-veertig jaar verder. Het leven verschuift met generaties. Net als het verleden.
Maar de filmpjes en de foto’s blijven nog altijd leuk.
