Nogmaals Johannes Frederik Hulk (1829-1911). Ik weet niet waarom. Ik mis de dingen die langzaam verdwijnen, vervagen, maar herkenbaar als verleden. Amsterdam. Bruggen. En Nescio, die Bloem aanhaalde:
Geef mij de grauwe stedelijke wegen,
De’in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen, langs de lucht bewegen.
Nescio zei het eenvoudiger: zo moest het maar blijven.
Ik ben een eeuw weer verder: er is nog niks veranderd.
