In de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw kenmerkte het uitgaansleven in de grote wereldsteden zich door een vrijgevochten en seksueel beladen atmosfeer. Berlijn, Wenen, Parijs. Kunst, cultuur en erotiek gingen hand in hand, luxueuze bordelen stonden naast de theaters en de klandizie wisselde van het een in het ander. Alsof de catastrofe van de oorlog werd voorvoeld en het nog even los moest.
Tot zover de algemene informatie. Ik kijk naar bovenstaande foto, met veertien jongedames die eind jaren twintig werkzaam waren het het bekend Parijse bordeel Le Chabanais. Ik zoom in en loop ze allemaal af. Hele gewone meisjes eigenlijk, alsof van de zwemclub. Allemaal van de aardbodem verdwenen, inmiddels. In ieder kan een roman steken, die niemand ooit zal lezen.
Het is verbazingwekkend hoe ver van de wereld van Le Chabanais afstaat van die waarin mijn grootouders toentertijd leefden, in een bekrompen moraal waar ik nog steeds last van heb. Niet alles schrijf ik op. Sommige foto’s laat ik toch maar achterwege.
Ik denk aan mijn roman en bedenk een meisje uit het Brabantse platteland die wegvlucht naar Parijs en via een toevallige kennis in Le Chabanais terecht komt. Ik kijk nog eens naar de bovenste foto en bedenk wie ik kies. Ik denk de vijfde van rechts. Het was een mooie tijd in Le Chabanais. De dames hadden het er prima naar hun zin, werden op handen gedragen en goed beschermd door Martoune, de vrouwelijke bordeelhoudster. Maar het ging mis toen ze na de oorlog terugkeerde naar haar geboortedorp. Met dramatische gevolgen.
Enfin, lees het maar zodra het uitkomt.
