 |
| James Tissot, “Room overlooking the Harbour”, 35 x 33 cm, 1878-1879, privé collectie, in 2019 voor 500.000 pond verkocht bij Sotheby’s |
Ik heb een zwak voor James Tissot (1836-1902). Vertel mij waarom? Ooit las ik een geromantiseerde biografie van zijn geliefde
Kathleen Newton (1854-1882), die hij zo vaak portretteerde, met wie hij een kind kreeg maar met wie hij niet kon trouwen, die zo vroeg overleed. Over wie ik een lemma schreef. Vertel mij maar waarom?
Een van de mooiste werken waarop ze figureert is “Room overlooking the Harbour”. Ze zit aan een eettafel in het Castle Hotel te Ramsgate, toen al vanaf London Victoria Station snel en rechtstreeks bereikbaar. De tafel is gedekt voor de lunch, maar noch zij, nog haar oudere tafelgenoot lijken veel aandacht voor de etenswaren te hebben, druk als ze zijn met lezen, hij in de krant, zij in een boek. Een prachtige vrouw, elegant gekleed volgens de laatste mode, de haren ingetogen opgestoken, gechaperonneerd door haar vader. Of is het een knecht? Waarom zijn ze daar? Wie missen we in het plaatje? Zijn ze op vakantie of verwachten ze nog iemand?
De werken van Tissot lezen als een roman, een wereld waar ik had willen leven, een tijd waarin ik thuishoor. Het kan haast niet anders dan dat ik de afwezige ben op het doek. Kathleen degene die op me wacht. Als Tissot het kon worden, waarom niet ik? Want ik ben niet ver weg. Ik voel het in mijn kijken, Kathleen voelt het door haar boek, waar ik het hoofdpersonage in ben. En zo raakt alles uitendelijk aan elkaar. De wereld draait rond, nergens gaat zij vooruit. Alles keert weer terug, bij boot, bij boek, in mijn denken. In de werken van Tissot, voor wie ik een zwak heb. Daarom!
 |
| Seaside, portret van Kathleen te Ramsgate, 1878 |
 |
| Schaakspelende vrouw, eerder schets |
 |
| Ramsgate, Kathleen in het Castle Hotel, met zelfportret van de kunstenaar |
 |
| Ramsgate 1890-1900, strandscene , op de achtergrond het station |
