 |
| Greta Garbo als Anna Karenina, 1935 |
Hier kan ik onbeperkt naar kijken, als dwaal ik in mijn eentje door mijn diepe museum.
Soms verbergt een foto een volledige roman. Soms verraadt een oogopslag de de intrige van het leven, hoe vaak je het boek ook gelezen hebt, de film weer gezien. Ik weet al niet meer of ik eerst de film zag en later pas het boek las, of andersom. Een boek is altijd beter, ben ik geneigd te zeggen, maar Greta blijft de beste. De juiste. Als ik de foto zie voel ik de hele klassieke Russische literatuur weer door mijn lijf kruipen, de jaren tachtig en negentig. Honderd boeken in een blik. Wanneer ik over een paar jaar met pensioen ga pak ik het weer op, ga ik vooral herlezen. Inmiddels weet ik welke boeken het waard zijn, welke foto’s me raken, Wat het waard maakt om te stoppen met werken, hoeveel pandemieën er ook nog gaan komen.
