Een stukje van de tijd

 

Alfred Stevens, “Maria Magdalena”, 1887

Een stukje van de tijd

Heb je geraakt met je vleugels,

                      getard,

Heb je geleefd vanuit het niets,

Om te verdwijnen 

                             in het zwart.

Een stukje zonder lijden

Heb je gevonden in je jeugd,

                       benard,

Heb je verloren met de jaren

Bleek het niet genoeg gehard.

Bleek je toch zwakker dan het leven

Kreeg je nauwelijks ontweven,

                       ontward

Vanuit de knoop van alle draden

Vanuit het het diepste 

                            van je hart.