Wat is waarheid? Er zijn duizend waarheden, telkens weer.
Wat als een altijd gewaardeerde professor uiteenzet dat corona niet bestaat, of dat vaccins vergif zijn? Wat als we gaan denken dat corona een vorm van massa-hysterie is waarin iedereen elkaar napraat. Bij de recente ophef over het gevaar van alweer een nieuwe variant schoot het toch even door me heen.
In de geschiedenis kom je het ook tegen, voortdurend en steeds meer. Historisch revisionisme, heet het dan. Vaak heeft het een negatieve connotatie vanwege de neiging tot geschiedvervalsing, zoals bij de holocaust-ontkenning. Maar wat als je dan op internet een boze Amerikaanse professor tegenkomt, docerend aan een gerenommeerde universiteit, die in feite zoiets onderschrijft? Of hooggeleerde klimaatontkenners die werken bij bekende Amerikaanse onderzoeksinstituten? Op websites als
The American Thinker kom je ze allemaal tegen.
Ik heb veel gelezen over Stalin en had het idee een goed beeld te hebben van hetgeen gebeurd was onder zijn bewind. Tot ik op het werk van professor Grover Furr stuitte. Ik las een aantal jaren geleden een artikel van deze man over de
Moskouse Processen, waarover ik een lemma schreef op Wikipedia. Op basis van ogenschijnlijk gedegen onderzoek constateert hij dat de beschuldigden in feite allen volledig schuldig waren aan hetgeen hen ten laste was gelegd. Furr beweerde in later werk dat alle misdaden die Stalin door historici ten laste waren gelegd falsificaties waren die alleen tot doel hadden de algemene Westerse visie te bekrachtigen. Zo weerlegde later ook de stelling dat de Russen een bloedbad onder officieren hadden aangericht in Katyn en durfde hij de Stelling aan dat Stalin voor geen enkele moord schuldig kon worden gehouden. Hij weerlegde op basis van grondig archiefonderzoek elke beschuldiging aan diens adres gemaakt in de werken van
Richard Overy en Stephen Kotkin, die ik eerder had gelezen, met verbazing maar zonder ongeloof.
En dan komt ene professor Furr. Als zijn boeken staan op bol.com. Soms duizelt het me gewoon tussen de oren. Dit is meer dan een mens kan hebben. Het verwart en ik heb besloten dat het onwenselijk is. Ik houd het er maar op dat mensen als Furr er enkel op uit zijn een eigen afwijkende mening neer te zetten, vanuit een innerlijke behoefte alles te willen falsificeren. Altijd denken dat er een dubbele agenda is. Niks te willen geloven wat iedereen aanvaardt. Vanuit een schema van wantrouwen, uiteindelijk allemaal vanuit ervaringen in hun persoonlijk leven. Ik weet verder niks van Furr. Wat zou ik hem graag eerst eens in de therapiekamer willen hebben.
Het is de pest van deze tijd. Dat durf ik te zeggen. Er zijn duizend waarheden, telkens weer. En dat is meer dan een mens kan hebben. Voor mij eigen gemoedsrust houd ik het er maar op dat al die “revisionisten” waarschijnlijk een beetje ziek zijn. Maar zeker weten doe je dat nooit!
