 |
| Eisenach, Hohe Sonne Plateau, met uitzicht op het kasteel van Wartburg, ca. 1900 |
'De Berkestammen waren toen zilverwit, maar mooier nog dan zilver. De taal is armoedig, doodarmoedig. Die de werken des Vaders kent, weet dit.' (Nescio)
Soms gaat een foto over jezelf, maar kun het dat niet beschrijven.
De Duitse mythologie zit op een of andere manier heel diep bij mij. Ik voel de generaties die mij voorgingen. Op de lagere school hadden we een soort van kinderbibliotheek, waarin een veelheid aan onderwerpen werden beschreven. Ook sprookjes en verhalen. Ik moet de enige zijn geweest die random in die boeken heeft gelezen, zonder dat ik ergens iets over wilde weten. Het Nibelungenlied, Tristan en Isolde, de elzenkoning, de rattevanger van Hamelen, Tijl Uilenspiegel. Jongetje met een groot boek, verdronken in een voorbije wereld, een beeld uit een ver verleden. Dromer. Maar het jongetje bestaat nog steeds. Als ik gepensioneerd ben bouw ik mijn eigen leeskamer en ben ik weer het jongetje met de encyclopedie. Denk ik aan de Taugenichts. Luister ik naar Wagner. Kijk ik naar de foto. Zie ik mezelf en mijn vader. Schmerz und Wehmut. Is er niets veranderd, zal er nooit meer iets veranderen.
