 |
| Karen Mulder bij Dior, Bruno Bisang |
Omdat het in het leven altijd weer gaat om de schoonheid, de schoonheid die ons boven de natuur verheft, die wij als enige kunnen zien, en wie het niet ziet zal zich nooit verheffen. Die het niet zien hebben eigenlijk geen recht op leven. Laat ik dat dan ook maar even zeggen.
Schoonheid is het masker dat we dragen om te vergeten waar we vandaan komen. Om te weten wie we zijn. Sommigen dragen het met verve. Karen Mulder draagt haar masker met stijl. Met de stijl die ik overal zoek. Die ik ook nu weer zie. Ik zie Anna Karenina in de foto van Bisang.
Tolstoj begon de stijl te verzaken en verzaakte zichzelf. Het was afgelopen. Een treurige man, filosoof van niks. Maar niet ik! Ik wordt ouder maar het voelt nog lang niet als afgelopen. Stijl is het voornaamste dat me houvast geeft. Het enige dat ons kan redden. Mij kan redden.
Karen Mulder vervult me met trots. Omdat we hetzelfde verleden delen. Omdat we elkaar niet kennen maar ik doorheen haar masker toch verstandhouding zie. Dezelfde gedachten. Gedachten over schoonheid. Gedachten over vergankelijkheid. Dat zie ik ook bij Helmut Newton, van wie hieronder een aantal Vogue foto’s uit einde 1991. Op de helft van mijn leven. Een kwart… daar doe ik het voor!
