Mauve, als geen ander, schilderde archetypisch Hollandse landschappen, landschappen door mensenhanden geschapen. Molens, huizen, kanalen, rivieren, greppels, dijken, paarden, schapen, koeien, keurige weilanden, aangeplante bomen, alles maakt er integraal deel van uit. Het is een natuur van een menselijke maat. De luchten zijn hoog maar niet overweldigend. “Ze voorspellen geen onweer maar milde regen en Hollandse druilerigheid”, zo schreef Louise Fresco.
De mens is nooit ver weg in bij Mauve: altijd is wel ergens een herder te zien, een boer, een ruiter of een kind, maar nergens interfereert hun aanwezigheid met de natuur zelf. Ze gaan er in op en versterken de atmosfeer van weemoed en eenzaamheid, die zo kenmerkend is voor zijn gehele oeuvre. Ik geloof dat ik hem soms beter voel dan Van Gogh.
“Huiswaarts”, drijver met paarden op een verlaten weg naar Dekkersduin, waar de kunstenaar in 1871 een atelier liet bouwen. Hoe eenvoudig kan het zijn. Een symphonie in grijswaarden. Een van de mooiste werken uit de Hollandse schilderkunst, prachtig gerestaureerd in 2011.