 |
| Jean-Michel Brasquiat, “Vogel op het geld”, 1981, kunst onder invloed |
Een sympathieke Nederlander, Bas Bloem, kreeg een belangrijke prijs voor onderzoek naar Parkinson. Hij mocht bij Jinek in het praatprogramma. Daar vertelde hij dat het toedienen van dopamine aan mensen met Parkinson ervoor kon zorgen dat individuen die eerder nooit enige interesse in kunst hadden getoond konden veranderen in getalenteerde kunstenaars. De vraag of de dopamine verborgen talen had blootgelegd of dat het kunstenaarschap chemisch gecreëerd was liet hij onbeantwoord.
Ik ben blij voor mensen met Parkinson dat er steeds betere medicatie komt. Oprecht. En toch werd ik een beetje verdrietig van het item. Wat is creativiteit nog waard als je het met een pilletje kunt beïnvloeden. Als je mensen kunt maken tot wie ze willen zijn, wie ben je dan nog zelf? Ik zie het ook in de psychiatrie. Niemand vraagt meer of dit is wat we willen. Ieder onderzoek begint wel met een positieve reden. Maar wie vraagt nog om legitimatie. Mij wordt niks gevraagd. Laat mij ook maar met rust!
