 |
| 150 x 120 cm, Harris Museum and Art Gallery, Preston. |
“Pauline in de gele jurk” is een portret van de Schotse kunstschilder Herbert James Gunn (1893-1964). Het veroorzaakte nogal wat ophef toen het in 1944 geëxposeerd werd bij de Royal Academy in Londen, kreeg lof zowel als kritiek. De Daily Mail lauwerde het als de Mona Lisa van het jaar. Tegelijkertijd werd er schande over gesproken, met name in Preston, niet alleen vanwege het hoge bedrag dat het Harris Museum er voor neerlegde, maar ook omdat het niet gepast werd geacht om zoveel glamour en weelde te etaleren in oorlogstijd.
Pauline Miller (1901-1950) was de tweede vrouw van de kunstschilder, een mannequin die hij in Parijs ontmoette nadat zijn eerste vrouw hem had bedrogen. Gunn, die toch ook twee koningen en drie eerste ministers portretteerde, leek vooral te genieten wanneer hij de elegante schoonheid van zijn eigen Pauline op het witte doek mocht vastleggen. Zijn trots is voelbaar, net zoals de hare. Je voelt liefde, intimiteit en vooral ook gelijkwaardigheid. Als je je vrouw zo portretteert dan weet je dat het goed zit.
Pauline wist op het moment dat ze geportretteerd werd al dat ze terminaal ziek was. Ze zou uiteindelijk nog een zestal jaren leven, maar de wetenschap dat ze haar sterfelijkheid bewust moet zijn geweest geeft het portret een nieuwe dimensie. Ik zie het achter haar ogen, door de liefdevolle ogen van Gunn, die weet dat hij haar gaat verliezen. Een verborgen eeuwigheid die sterker kan zijn dan de dood. Dat is denk ik waar de liefde voor bedoeld is. Dat is de schoonheid die we zoeken in het einde. Oorlog of niet.
