 |
| Wout Schram, “Vrouw voor het raam”, 1928 |
Sterven leidt langzaam naar later,
Over land,
langs de weiden,
het water,
Met de kikkers die kwaken,
het eenden-gesnater,
Waar honden zich leggen,
als een snorrende kater,
Ver van de mensen,
meer zwijger dan prater,
In de boeken gebleven,
gewezen theater,
Langs oevers
en water,
Langs oevers
en water,
Langs de woorden die zeggen,
dit staat er,
dit staat er.
