 |
| Wout Schram (1895-1987), “Liggend naakt voor het raam”, 1931, 120-170 cm, olieverf op linnen, Museum Arnhem |
Wout Schram is geen grote naam in de Nederlandse schilderkunst. In musea is zijn werk beperkt te zien. Een stilleven in het Eindhovense Van Abbe Museum, waarvan ik niet eens weet of het nog op zicht is, indertijd een portret in het Scheringa Museum en een naakt in het Arnhem Museum, waar ik jaren geleden ooit was.
Schram’s levensgrote naakt uit 1931 is een van de weinige werken uit het Arnhem Museum dat me nog bijgebleven is. Misschien wel het enige dat me raakte. Bij toeval zag ik het recent weer op internet en het was alsof ik er weer voor stond, stil bleef staan, terug in de tijd. De perfecte kleurbalans en krachtige compositie accentueren de indringende aanwezigheid van de ontklede vrouw met de roze schoentjes, liggende op een bed met grote kussens, met de rug naar ons toe, nonchalant naar buiten kijkend door het slaapkamerraam, alsof het haar niet uitmaakt dat ze bekeken wordt. De verhoudingen zijn niet overal realistisch correct, haar lijf is wat langgerekt, het perspectief soms vervormd, maar toch voelt natuurlijk omdat het allemaal in dienst staat van de totaalcompositie, als een stilleven, in rust, in volkomen evenwicht, zakelijk, zonder sentiment, spannend in afstandelijkheid, klassiek en toch modern. Voor mij een van de mooiste werken uit de Nederlandse schilderkunst van de vorige eeuw.
Wie spreekt me nog tegen?
