 |
| John Everett Millais, studie uit 1849 voor “The Woodman’s Daughter”, 1851; De vader kijkt bezorgt toe. |
Ik lees nu pas dat Ike Cialona-Janszen eerder dit jaar is overleden, literair vertaalster, schoonmoeder van Robert ten Brink naar ik me herinner, 90 jaar oud. Ze houden mij maar slecht op de hoogte.
Ike Cialona vertaalde vaak verouderde gedichten en goot ze meteen in een nieuw jasje, waardoor ze voor de huidige tijd beter werden dan het origineel. Dat is de kunst van vertalen. Dat is het voordeel van hertalen.
Ike Cialona vertaalde op bewonderingswaardige wijze Coventry Patmore’s gedicht “The Woodman’s Daughter” uit 1844, over de kalverliefde tussen een houthakkersdochter en de zoon van een landheer, waarvan uiteindelijk geen sprake kon zijn, met een dramatische afloop tot gevolg. Als eerbetoon aan Ike kies ik voor een de scène waarop John Everett Millais in 1851 zijn gelijknamige schilderij baseerde:
Originele Engelstalige tekst She fancied and he felt she help'd; And, whilst he hack'd and saw'd, The rich Squire's son, a young boy then, Whole mornings, as if awed, Stood silent by, and gazed in turn, At Gerald and on Maud. And sometimes, in a sullen tone, He offer'd fruits, and she Received them always with an air, So unreserved and free, That shame-faced distance soon became, Familiarity. | Nederlandse vertaling door Ike Cialona, 2008 Ze hielp gewoon haar vader Bij het hakken van het hout, Maar elke ochtend kwam de zoon des landheers naar het woud, En keek terzijde, urenlang, Naar Gerald en naar Maud. En bood hij haar op stuurse toon Wat fruit, van tijd tot tijd, Dan nam zij die geschenken aan met ongedwongenheid, Zo groeide allengs tussen hen Familiariteit. |
