 |
| Mike Oldfield |
Mike Oldfield bracht tussen 1973 en 1975 drie geniale albums uit: Tubular Bells, Hergest Ridge en Ommadawn. Ik ontdekte hem toen ik op televisie een jongetje met het Down syndroom op een schommelaars zag met de de achtergrond de muziek van Ommadawn. Oldfield had zelf een broertje met het Down syndroom, dat jong stierf.
De introverte Oldfield was mentaal niet in goede doen tijdens het maken van de drie genoemde albums, vaak depressief, doorgaans werkte hij volledig geïsoleerd. Na de dood van zijn moeder door suïcide, in 1975, ging hij een tijdje in therapie en kwam er met In Dulci Jubilo ineens veel beter uit. Hij was opgewekt, ogenschijnlijk socialer, ging zelfs optreden.
De muziek is nooit meer geheel geworden wat het in al haar volmaakte onvolmaaktheid van de eerste jaren ooit was.
